İSTANBUL (İGFA) – Üsküdar Üniversitesi Sosyoloji Kısmı Lideri Prof. Dr. Barış Erdoğan, yaklaşık 1 milyon kişinin katıldığı halk oylamasında “2024 Yılının Kelimesi” seçilen “kalabalık yalnızlık” kavramını kıymetlendirdi.
Modern vakti ‘insanlık tarihinde bireylerin hiç olmadıkları kadar geniş insan etraflarıyla etkileşim içinde olduğu ancak birebir vakitte bir o kadar da kendilerini bu kalabalıklar içinde yalnız hissettiği bir dönem’ olarak tanımlayan Prof. Dr. Barış Erdoğan, “Türk Lisan Kurumumun yılın sözü ilan ettiği ‘Kalabalık yalnızlık’ kavramı da tam bu durumu açıklıyor. Çağdaş insan dijital ya da fizikî manada kalabalıkların kesimi olsa da her geçen gün daha fazla içsel bir kopukluk ve yalıtılmışlık hissiyle yaşıyor. Günümüzün büyük kentlerinde yüksek nüfus, süratli ömür temposu, klasik mahalle ve komşuluk bağlarının zayıflaması insanların birbirine yabancılaşmasına yol açtı. Tıpkı apartmanda, hatta birebir konutta fizikî olarak birbirine yakın bireyler ortasında bile duygusal uzaklıklar büyüyor. Üstelik toplumsal medya üzerinden yüzlerce ‘arkadaş’ a sahip olmak, her vakit derin bir paylaşıma karşılık gelmiyor; tersine çoğunlukla bu etkileşimler yüzeysel ve ‘zayıf’ bağlar ağına dönüşüyor. Bize ne teminat veriyor ne de bir sıcaklık.” diye konuştu.
BAĞLANTI SAYISI ARTSA DA ALAKALARIN NİTELİĞİ ZAYIFLIYOR!
Sanal ortamdaki bu ‘zayıf’ bağların derinlikten mahrum olduğunu çarpıcı biçimde gösteren olaylardan birinin 2010 yılında yaşandığını anlatan Prof. Dr. Barış Erdoğan, “42 yaşındaki İngiliz bir bayan, Noel gecesi Facebook’taki 1082 arkadaşına ‘Bütün ilaçlarımı aldım, birazdan öleceğim, herkese elveda’ bildirisini gönderdi. İletisi gören hiçbir arkadaşı ne onun meskenine gitmiş ne de acil servisi aramıştı; bunun yerine 148 yorum yazarak durumu uzaktan ve birden fazla defa yargılayıcı, alaycı ya da merak giderici formda tartışmışlardı. Bu trajik örnek, toplumsal medya üzerinden kurulan onca ‘arkadaşlığın’ gerçek bir yardım, ilgi yahut dayanışma arayışında ne kadar yetersiz kalabileceğini gözler önüne seriyor. Fizikî kalabalıklar içinde yaşanan kopukluk durumu, dijital dünyada da birebir paradoksu tekrarlıyor: Kontakların sayısı artarken bağların niteliği zayıflıyor. Öbürleri tarafından ‘anlaşılma’ ve ‘ait olma’ gereksinimlerimiz karşılanamadıkça kendimizi kalabalıklar içinde yalnız hissediyoruz.” dedi.
AİLE İÇİNDE ‘EKRANSIZ AKŞAM YEMEĞİ’ KURALI GETİRİLEBİLİR
Kalabalıklar içinde yalnız hissetmemek için ferdî uğraş kadar yapısal değişikliklere ve siyasetlere istikamet verecek kamu yönetiminin dayanağına muhtaçlık olduğunu da lisana getiren Prof. Dr. Barış Erdoğan, “Bireysel olarak aile içinde ‘ekransız akşam yemeği’ kuralı getirebiliriz, sevdiklerimizle daha çok yüz yüze sohbet edebiliriz. Arkadaşlarımızla tertipli olarak küçük buluşmalar ayarlamak, birlikte yürüyüş yapmak, kitap kulüpleri üzere etkinliklere katılmak da yalnızlık hissine karşı âlâ gelebilir. Lakin ne yazık ki tüm bunlar yalnızlık hissini büsbütün bitirmeye yetmez. Zira sorunun kökünde kimi yapısal sorunlar var ve bunları aşmak için devletin, mahallî idarelerin ve kurumların önemli adımlar atması kural.” formunda konuştu.