BURSA (İGFA) – İşte Gazeteci Müellif Mesut Demir’in kaleme aldığı yazısı…
Ülkenin dinamiği her ne kadar İstanbul olsa da, Anadolu vilayetleri, vatanımızın kültürel, ekonomik ve turizm bedellerini öne çıkararak ülke bütünlüğünü yansıtıyor.
Anadolu vilayetlerine yaklaşık 2 aylık bir süreçte ziyaretler gerçekleştirmiştim.
Yazı dizime Karadeniz ile başladım.
Artvin’den başlarsak, Rize, Bayburt, Trabzon, Gümüşhane, Giresun, Ordu, Tokat, Amasya, Samsun, Sinop, Çorum, Kastamonu, Bartın, Karabük, Zonguldak, Düzce ve Bolu, Karadeniz Bölgesinde bulunan vilayetlerimiz.
Bu vilayetlerin tamamına yaptığım ziyaretlerde siyasetten medyaya, iktisattan spora, sağlıktan eğitime kadar tüm alanlarda neler yaşanıyor? Anadolu insanımız keyifli mu? Kentlerimizde neler oluyor? Kültürlerimizi nasıl yaşatıyoruz? Turizm kıymetlerimize nasıl sahip çıkıyoruz? Sorularının karşılıklarını aradığımı daha evvelki yazımda belirtmiştim.
Karadeniz Bölgesi vilayetlerinin turizm açısından öne çıkan kentleri, Trabzon, Samsun, Ordu, Bolu, Giresun ve Sinop.
Gölleri, doğal hoşlukları, ormanlık alanları, yaylaları ve denizi ile turizm potansiyeli yüksek kentlerimizde Karadeniz çeşitleri ile insanlarımız ülkemizin kuzeyindeki hoşlukları keşfediyor.
Ekonomik açıdan en zahmetli vilayetleri, Zonguldak, Karabük, Bartın, Tokat ve Bayburt geliyor. Bu vilayetlerimizde sanayi ve tarım açısından işsizlik sınır safhada olmasıyla birlikte geçim kahrı da önemli boyuta ulaşmış durumda.
Bölge insanımız, günü kurtarma peşinde giderken, yarını düşünme üzere bir durumları artık kelam konusu bile olmuyor.
İnsanlarımızın birinci önceliği iktisat olduğu için, kültürel pahalara sahip çıkma oranı da azalmış durumda.
Gençlerin ekonomik açıdan ileriye dönük beklentisi düşük olduğundan yurtdışı iş alanlarına yöneldiğini gözlemledim.
Siyasi açıdan Karadeniz vilayetlerinde hareketli gündemler olmasına karşılık bu durumun karşılığı vatandaşta maalesef yok.
Vatandaşın ne iktidara, ne de muhalefet partilerine karşı itimadı kalmamış.
Bunun nedenleri ortasında seçimlerde yapılan vaatlerin tutulmaması, iktidar ve muhalefet parti başkanlarının tavır ve davranışlarının değişkenlik göstermesi, milletvekillerinin vatandaşın ortasında olmaması, belediye başkanlarının seçimi kazandıktan sonra vatandaştan uzaklaşması, vatandaşların meselelerine yönelik tahlil arayışlarının olmaması, liyakatsiz takımların oluşturulması geliyor.
Yine…
En büyük problemlerden biri, bürokrasi…
Devlet kurumlarının vilayetlerdeki müdürlerinin yüksek egolu halleri, hükümdardan çok kralcı tavırları, “Burada Allah yok, Peygamber izinde” mantığıyla hareket etmeleri, vatandaşı aşağılayıcı halleri herkesi bezdirmiş durumda.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın da yıllardır en çok şikayet ettiği husus, bürokrasi engelleri… Tabi bu tüm bürokratlar için geçerli değil.
Lakin…
Eğitim ve sıhhat başta olmak üzere ilgili kurumların ile ve ilçe müdürlerinin yüzde 80’inden bu durum kelam konusu.
Turizm konusunda sektörel firmaların gayretlerinden öbür bir şey görmek ve söylemek maalesef mümkün değil.
Gerek STK’lar, gerek SİAD’lar, gerek devletin turizm ile ilgili kurumları, gerekse siyaset, turizmi daima üçüncü, dördüncü plana atarak elini taşın altına koyan yok denecek kadar az diyebiliriz.
Gelelim medyaya…
Medyalar, ekonomik dar boğazda olduğu için, hareket alanları da daralmış durumda. Gerçekleri, vatandaşın sıkıntılarını lisana getirmeyi bırakın, yayını devam ettirme konusunda kararsız kalmış durumda.
Bir haberi yaparken 40 gün düşünen lokal medyalarımız, can çekişir duruma gelmiş. Bir yandan Basın İlan Kurumu’ndan resmi ilan alan lokal medyalara keyfe ıstırap gelen para cezaları ve yayın durdurma kararları, öteki yandan tasarruf önlemleri çerçevesinde belediyelerden aldıkları dayanakların azalması, lokal medyalarımızın elini, kolunu bağlamış.
Ne olacak medyalarımızın bu hali.
Bir yandan birleşme baskısıyla vilayetlerimizde medya sayısı önemli şekilde azalmış, işsiz iletişim fakültesi mezunu sayısında önemli artış meydana gelmiş durumda.
Örneğin, Karadeniz Bölgesi’nin hoş vilayetlerinden Tokat’ta 5 gazete ve 5 internet sitesi, baskılara dayanamayarak birleşip 1 gazete ve 1 internet sitesine düştü. 50 gazeteci bu medyalarda çalışırken, artık 10 gazeteci çalışıyor. 40 gazeteci işsiz.
Diğer Karadeniz Bölgesi vilayetlerinde de misal durumlar kelam konusu.
Basın İlan Kurumu’nun vazifesi, gazetelere birleşin baskısı yapmak değil, ilan pastasını büyütmektir.
Geçtiğimiz ay yapılan seçim sonrası medyaları temsilen seçilen medya temsilcilerinin 2 yıl boyunca ne yapacakları da merak konusu. Bakalım, istenilenleri yapmaya devam mı edecekler, yoksa medyaların geleceği için adım mı atacaklar?
Ne yapabiliriz? diye sorduklarını biliyorum. Ne yapacağını bilmiyorsanız, neden aday olup seçildiniz?
Bağlı bulunduğunuz meslek örgütünüzün idaresi mi bunu istiyor? diye sormadan edemiyorum.
Mesela, Basın İlan Kurumu Genel Müdürünü yanınıza alıp tüm bakanlıkları, ilgili kurumları ziyaret ederek resmi ilan pastasını büyütebilirsiniz. Kamu bankaları olan Ziraat Bankası, Vakıfbank, Halk Bankası üzere devlet kurumları, ulusal televizyon kanallarına reklam yağdırırken, mahallî Anadolu medyasına 1 tane reklam vermiş midir? Tabi ki hayır…
Neyi bekliyorsunuz sayın Basın İlan Kurumu İdare Konseyi ve Genel Konsey Üyeleri…
Yerel Anadolu Medyası varsa Basın İlan Kurumu vardır. Lokal Anadolu medyası olmazsa, bu ülkede ne demokrasi olur, ne de tertip.
Yerel Anadolu medyası olmazsa,
Karadeniz Bölgesi vilayetlerinde durum hiç iç açıcı değil. İnsanlarımız mutsuz, günü kurtararak umutsuzca hayata tutunma çabasında…
Diğer yazımızda Doğu ve Güneydoğu vilayetlerini kaleme alacağım.
Doğu ve Güneydoğu vilayetlerinde çarpıcı konularımız olacak.
Sağlıklı ve esen kalın…